nazwa łacińska: Thymus vulgaris
Tymianek to krzewina pochodząca z zachodnich obszarów Morza Śródziemnego. Nazwa tymianku pochodzi od greckiego słowa thymon co znaczy „odważny” a wzięła się ona z wierzeń, że tymianek jest lekiem na nieśmiałość.
Najkorzystniejszy czas zbioru tymianku przypada przed kwietniem i we wrześniu. Za charakterystyczny smak i aromat tymianku odpowiedzialne są tymol i karwol, które są głównymi składnikami olejku stanowiącego 3,5 % ziela tymianku.
Tymianek ma działanie bakterio i grzybobójcze. Wyciąg z tymianku, tak zwany tymol, dzięki swojemu silnemu działaniu bakteriobójczemu ma szerokie zastosowanie w stomatologii, przemyśle parafarmaceutyków i środków kosmetycznych takich jak pasty do zębów i płyny do płukania ust. Stosowany jest również w lekach wykrztuśnych i antybiotykach. Natomiast w postaci leczniczej należy go stosować pod nadzorem lekarza i w ściśle określonych dawkach ponieważ jego przedawkowanie może powodować nudności, bóle głowy czy nawet osłabienie oddechu.
Jest to przyprawa charakterystyczna dla kuchni francuskiej i włoskiej. Wykorzystywane są jej świeże i suszone zielone części, zarówno roślin uprawnych jak też dzikich odmian tymianku. Tymianek używa się do wywarów mięsnych, sosów, ciężkich zup takich jak grochowa czy fasolowa, wszelkiego rodzaju mięs, zwłaszcza dziczyzny oraz ryb. Przyprawia się nim również wędliny, pasztety, sery ale też sałaty, warzyw i pizzę. Zalecane proporcje to 1-2 łyżeczki zmielonego tymianku na 1 kg dowolnego produktu. Z uwagi na silny aromat przyprawę tę stosuje się z reguły samą. Smak jej najlepiej komponuje się z pietruszką, cebulą, czosnkiem i liściem laurowym natomiast nie należy jej nigdy łączyć z majerankiem. Jeżeli zależy nam na silnym aromacie to powinnyśmy sięgnąć po tymianek suszony gdyż ma on trzykrotnie silniejszy aromat od świeżego.
