ang. nazwa peach
HISTORIA I MIEJSCA UPRAW
Za ojczyznę tego gatunku uważana jest Etiopia, Persja i Chiny. W krajach tych jeszcze dziś można spotkać brzoskwinie w stanie dzikim. Dzięki wyprawom Aleksandra Wielkiego brzoskwinia zawitała do świata grecko- rzymskiego. Hiszpanie zawieźli ją w XVI w. do Ameryki. Trzysta lat później brzoskwinia znalazła się w Australii, a w początkach XX wieku w Afryce.
CECHY OWOCU, ODMIANY
Owoce brzoskwini są okrągłe, koloru czerwonego lub żółtego, pod delikatną skórką, pokrytą charakterystycznym puszkiem czy też meszkiem kryje się soczysty i słodki miąższ oraz pokaźnych rozmiarów pestka o porowatej strukturze. Nasienie w pestce jest trucizną, zawiera kwas cyjanowodorowy. Wyróżnia się cztery odmiany brzoskwini
– Pavie – żółty miąższ przylega do pestki, ma lekko kwaskowaty smak i szczególny aromat
– Alberge – biały miąższ, przywierający do pestki , cierpkawy smak, bardziej słodka i aromatyczna
– Nektaryna – o gładkiej i połyskującej skórce, bez puszku, zawiera większą ilość cukrów, miąższ nie przylega do pestki.
– Brugnon – gładka skórka, miąższ przylega do pestki.
Sadownicy wciąż próbują ulepszać brzoskwinię, szczepiąc ją często na migdale lub śliwie.
WARTOŚCI ODŻYWCZE, LECZNICTWO
Brzoskwinia jest panaceum dla schorowanych żołądków, ma właściwości odrobaczając, przeczyszczające, moczopędne i oczyszczające. Obfituje w węglowodany (55cal/100g) i cukry (12%), zawiera siarkę, fosfor, potas, sód, wapń, chlor, żelazo, cynk, mangan, Bor i witaminy A, B, C. Stwierdzono korzystny wpływ brzoskwiń na wątrobę, nerki i serce. Stała się ona dla Chińczyków jednym z symboli nieśmiertelności.
SPOŻYCIE
Brzoskwinia cieszy się popularnością, jada się ją na surowo, jako składnik sałatek owocowych, może być konserwowana w puszkach w syropie, z owoców można przyrządzać nektar, piecze się ciasta z brzoskwiniami.