Seler naciowy to roślina uprawiana dla mięsistych łodyg i liści. Łodygi selera rosnącego dziko mają gorzki smak, ale gatunki uprawne są słodkie i aromatyczne. Seler naciowy zyskał dużą popularność w XVII wieku we Włoszech. Stamtąd w ciągu 200 lat rozprzestrzenił się na pozostałe kraje Europy i trafił do Ameryki Północnej.
Selery naciowe uprawia się na otwartych stanowiskach i w szklarniach. Seler naciowy ma kolor zielony, mięsiste łodygi zakończone pióropuszem zielonych liści. Jest wiele odmian tej rośliny, uprawia się ją głównie w Europie i Ameryce Północnej.Uważa się, że odmiany ogrodowe selera naciowego są bardzo pomocne w dolegliwościach reumatycznych, mają także właściwości moczopędne. Roślina ta zawiera niewielkie ilości węglowodanów i kalorii, charakteryzuje się dużą ilością potasu. Seler łodygowy spożywa się najczęściej na surowo, jako chrupiący dodatek do sałatek. Seler bardzo dobrze smakuje z serem, łodygi wypełnione serkiem topionym lub pasztetem są apetyczną przekąską. Łodygi i liście selerów można wrzucać do zup lub smażyć na głębokim tłuszczu. Siekane liście mogą zastąpić pietruszkę. Seler liściasty służy do doprawiania sałatek, zup, mięs. Seler można przechowywać w lodówce kilka dni. Można go również mrozić, ale wtedy nadaje się wyłącznie do dań gotowanych. Na łodygach selera naciowego znajdują się twarde włókna, które przed spożyciem należy obrać.