LICZI CHIŃSKIE, BOBCZYCA CHIŃSKA, ŚLIWA CHIŃSKA, BLIŹNIARKA SMACZNA
HISTORIA I MIEJSCA UPRAW
Ojczyzną liczi są Chiny, prawdopodobnie prowincja Kanton. Dzisiaj owoc ten nadal uchodzi za skarb, a jego uprawa, zaliczana do podstawowych w sadownictwie chińskim, zaspokaja potrzeby rynku wewnętrznego i umożliwia eksport. W tym regionie świata wyróżnia się około 30 odmian liczi. Pierwsze wzmianki dotyczące tego owocu pochodzą z Chin z IV wieku. Do Birmy liczi dotarło dopiero w XVII wieku, a do Indii i na Antyle w 100 lat później. Hawaje i Floryda poznały chińską śliwę w XIX wieku, a do Afryki wprowadzono ją dopiero w XX wieku. Francja sprowadza dużą ilość liczi z Madagaskaru.
CECHY OWOCU
Drzewo bobczycy chińskiej rodzi owoce w gronach, mniej lub bardziej obładowanych małymi czerwonymi kulkami o średnicy 2,5- 4 cm. i ciężarze 15-25 g. Owoc jest okrągły do owalnego, okrywa (perykarp) jest czerwona, ostrobrodawkowata, cienka i łamliwa, podzielona na drobne pola, bardzo szybko traci kolor po zbiorze brązowiejąc. Wewnątrz znajduje się jadalny, szklistoszary, półprzezroczysty miąższ. Jest zwarty, soczysty, słodko- kwaśny, aromatyczny. Otacza błyszczącą, czarną lub ciemnobrązową pestkę, która jest niejadalna.
WARTOŚCI ODŻYWCZE, LECZNICTWO
Owoce liczi zawierają dość duże ilości witaminy C (podobne jak cytryna). Zawierają również potas i węglowodany, nie są zalecane dla diabetyków, są bardzo kaloryczne (68 cal/100g). Zdaniem Chińczyków pobudzają krążenie krwi, wzmacniają płuca i serce.
SPOŻYCIE
Smaczny miąższ dojrzałych owoców jada się na surowo po usunięciu łatwo pękającej i odchodzącej okrywy. Gotowane z cukrem lub marynowane owoce są dodatkiem do sałatek, deserów i ciast. Można z nich robić galaretki, dżemy, a owoce suszone na słońcu dodaje się do herbaty. Z soku sporządza się smaczny napój, można go przerabiać na wino i likier. Produktem eksportowym są konserwy z zagotowanych w soku owoców.
UWAGI
Zbiera się całe dojrzałe owocostany ponieważ zrywane osobno owoce szybko gniją. W tym stanie mogą przetrwać 15 dni bez oznak psucia, co pozwala na ich eksport. Skorupka dość szybko traci atrakcyjny kolor , ale owoc nie dojrzewa już więcej po zbiorze. Na eksport przedłuża się trwałość owoców stosując preparaty siarkowe.