KUMKWAT PERŁOWY, FORTUNELLA PERŁOWA, KINKAM
HISTORIA I MIEJSCA UPRAWY
Kumkwat należy do owoców cytrusowych. Krzewy kumkwatu są roślinami subtropikalnymi, rodem z Chin. Uprawiane są od dawna w Afryce Północnej i Południowej, w Ameryce, Chinach i Indochinach.
CECHY OWOCU, ODMIANY
Jagody kumkwatu są zbudowane podobnie jak inne owoce cytrusowe, są jednak znacznie mniejsze. Owoc jest owalny, jajowaty, o błyszczącej, pomarańczowo–złotej skórce. Średnica owocu ma około 2,5 cm, wielkość od 2,5 – 4,5 cm. Słodka okrywa jest jadalna, soczysty miąższ jest raczej kwaśny i podzielony na 3 – 6 komór. W owocach znajduje się do trzech stosunkowo dużych, białawych nasion. Skórka kumkwatu pozbawiona jest charakterystycznego dla cytrusów palącego składnika i dlatego można ją jeść razem z miąższem. Najbardziej znanym przedstawicielem kumkwatów jest kumkwat perłowy, uprawia się także kumkwat japoński, grubolistny, Swingle. Owoce poszczególnych odmian różnią się kształtem, wielkością, ilością komór wewnątrz owocu.
SPOŻYCIE
Owoce jada się razem ze słodką okrywą na surowo. Mogą być smacznym składnikiem sałatek Owoce kandyzuje się lub zagotowuje z cukrem i podaje jako kompot. W Chinach kumkwaty marynuje się w słodko- kwaśnej zalewie z dodatkiem przypraw. Z całych owoców można przygotować smaczne dżemy, galaretki, sosy. W Australii z kumkwatów wytwarza się likier. Owoce te używane są również do dekoracji potraw i napojów.
INNE ZASTOSOWANIA
Kumkwat perłowy sadzony jest jako roślina ozdobna, w Europie (również w Polsce) są w sprzedaży małe krzewy jako rośliny doniczkowe. Buddyści we wschodniej Azji używają tych roślin jako tradycyjnej dekoracji na święto Nowego Roku.
UWAGI
Zbiera się dojrzałe owoce, po schłodzeniu można je przechowywać kilka tygodni.