KOPER WŁOSKI, FENKUŁ WŁOSKI
Roślina uprawiana dla zgrubiałych pochew liściowych, liści i nasion. Uprawiana była od wieków jako warzywo ozdobne. Fenkuł cieszył się popularnością już w starożytności. Żołnierze greccy i rzymscy jedli go w celu zachowania dobrego zdrowia, a kobiety stosowały jako środek przeciw otyłości. W średniowieczu spożywany był w okresie Wielkiego Postu dla zaspokojenia głodu. Pierwsze wzmianki o jego uprawie pochodzą z Anglii z XVIII wieku.
Koper włoski charakteryzuje się silnym anyżowym zapachem, ma zgrubiałe pochwy liściowe zwane cebulami. „Cebule” są spłaszczone i szerokie Nabrzmiałe pochwy liściowe mają kolor biały, pozostała część rośliny przypominająca seler naciowy jest zielona.
Koper włoski łagodzi dolegliwości układu moczowego i pokarmowego. Jest pomocny w przypadku kłopotów z wypróżnieniem, kolką i utrudnionym odejściem gazów. Ostatnie badania wykazały, że osłabia działanie alkoholu. Łagodzi uczucie głodu, można go żuć dla odświeżenia oddechu, w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła można płukać naparem z kopru.
Koper włoski można spożywać na surowo i po obróbce cieplnej. Sałatki przygotowuje się z wewnętrznych, posiekanych liści. Aby liście stały się kruche należy je wstawić do lodówki, w misce z wodą i kostkami lodu. Fenkuł można parować, gotować lub grillować i podawać z sosem serowym lub masłem. Do potraw z koprem włoskim nie należy dodawać zbyt dużej ilości oleju. Fenkuł nie jest zalecany dla kobiet w ciąży.