KIWI, AKTINIDIA CHIŃSKA
nazwa ang. Kiwi Fruit, Chinese Gooseberry.
HISTORIA I MIEJSCA UPRAW
Prawdziwą kolebką kiwi są wschodnie prowincje Chin. Pierwotna nazwa tego owocu brzmi „chiński agrest”, chociaż agrestu nie przypomina. W dzisiejszych czasach centrum uprawy kiwi jest niezaprzeczalnie Nowa Zelandia i trudno uwierzyć, że zaczęto je tam uprawiać od 1910 roku. Nowozelandczycy dążyli do polepszenia smaku owoców, zwiększenia produkcji i zbytu. Nazwa „kiwi” została nadana aktinidii chińskiej przez Nowozelandczyków. Kiwi to bezskrzydły ptak, nielot o brunatnawym upierzeniu, do którego są bardzo przywiązani i którego uczynili swym godłem narodowym. Tę samą nazwę nadali owocowi aktinidii, jego barwa przypomina trochę upierzenie ptaka – talizmanu Nowej Zelandii. Popularne dziś w Europie kiwi kojarzymy z Nową Zelandią, mimo tego, że nie jest jego ojczyzną. Kiwi uprawia się również w Japonii, USA, Italii, Grecji i Francji.
CECHY OWOCU, ODMIANY
Owoc kiwi to owalna jagoda wielkości jaja (długa do 8 cm), pokryta złotawobrązowa, szorstką skórką z charakterystycznymi włoskami. Miąższ jest soczyście zielony, z malutkimi czarnymi ziarenkami. Miąższ dojrzałego owocu powinien być miękki, jest kwaskowaty i orzeźwiający, Wybierając owoc do zjedzenia należy szukać owocu o jak najgładszej, możliwie najbardziej napiętej skórce.
WARTOŚCI ODŻYWCZE, LECZNICTWO
Owoc kiwi jest mało kaloryczny (30 cal/owoc), dostarcza wapń, fosfor, żelazo. Kiwi zawiera duże ilości witaminy C (200-300 mg/100g), a więc 3-5 razy więcej niż pomarańcza.
SPOŻYCIE
Kiwi jada się na surowo, najlepiej wybierając miąższ łyżeczką z rozkrojonego na połowę owocu. Może być składnikiem sałatek owocowych, urozmaicać desery i torty. Raczej nie należy sporządzać popularnych u nas galaretek z dodatkiem owoców kiwi ponieważ zawierają one substancje utrudniające zsiadanie i twardnienie galaretki.
UWAGI
Kiwi włoskie i greckie musi być całkowicie pokryte delikatnym włoskiem, nie może być „łyse” o ziemistym kolorze. Kiwi z Nowej Zelandii może być lekko miękkie.