ARBUZ, KAWON

Nazwa ang. water melon
HISTORIA I MIEJSCA UPRAWY
Gatunek pochodzi z rejonów suchych tropikalnej i subtropikalnej Afryki, dokładnie z doliny Nilu. Znany był już cywilizacjom starożytnym. Uprawiany jest na całym świecie w klimacie śródziemnomorskim, subtropikalnym i tropikalnym. Do Polski w sezonie letnim importuje się arbuzy z Węgier, Italii, Grecji.
CECHY OWOCU
Arbuz jest podłużną lub kulistą jagodą, wielkości do 70 cm o grubomięsistej okrywie. Kolor okrywy jest różny, zależnie od gatunku – skóra może być jednorodnie zabarwiona na zielono lub żółtawo, może być paskowana lub „poplamiona” zielono- beżowo. Zwarty, soczysty, słodkawo-wodnisty miąższ jest najczęściej czerwony lub różowy, rzadziej pomarańczowy, żółty czy biały.(arbuzy o intensywnie żółtym miąższu, bardziej słodkie uprawia się na Tajwanie). Miąższ ma strukturę od ziarnistej do włóknistej, zawiera kilkaset płaskich nasion, jajowatych, gładkich, czarnych lub brązowych.
WARTOŚCI ODŻYWCZE, LECZNICTWO
Miąższ arbuza zawiera ok. 93% wody, można z powodzeniem przeprowadzić kurację arbuzową zamiast leczenia diuretycznego (leczenie nerek).
SPOŻYCIE
Arbuz jest zawsze mile widziany w okresie upałów. Często spożywany jest dla zaspokojenia pragnienia, jako składnik sałatek owocowych, jadany jest na surowo. Bywa przerabiany na sok lub syrop. Młode owoce arbuza można dusić jak jarzynę, w Azji pokrojone w kostkę okrywy dojrzałych owoców marynuje się w zalewie słodko-kwaśnej lub kisi w solance. Co do samych nasion, w opracowaniach spotykamy różne, skrajne opinie. Jedne źródła podają, że ziarna są rakotwórcze i nie należy ich spożywać, inne mówią o tym, że pożywne, bogate w tłuszcze i białka jądra nasiona praży się i posolone jada na przekąskę i jako dodatek do różnych dań lub zmielone dodaje do wypieków. Młode liście arbuza można gotować na jarzynę.
UWAGI
Owoce arbuza zbiera się dojrzałe. Schłodzone, ale nie poniżej 10°C, można przechowywać do 2 tygodni. Dojrzałość owocu do spożycia poznajemy po głuchym odgłosie przy opukiwaniu owocu.